|
وَالشَّمْسِ
وَضُحَاهَا
|
91-1 |
|
وَالْقَمَرِ
إِذَا
تَلَاهَا
|
91-2 |
|
وَالنَّهَارِ
إِذَا
جَلَّاهَا
|
91-3 |
|
وَالَّلَيْلِ
إِذَا
يَغْشَاهَا
|
91-4 |
|
وَالسَّمَاءِ
وَمَا
بَنَاهَا
|
91-5 |
|
وَالْأَرْضِ
وَمَا
طَحَاهَا
|
91-6 |
|
وَنَفْسٍ
وَمَا
سَوَّاهَا
|
91-7 |
|
فَأَلْهَمَهَا
فُجُورَهَا
وَتَقْوَاهَا
|
91-8 |
|
قَدْ
أَفْلَحَ
مَن
زَكَّاهَا
|
91-9 |
|
وَقَدْ
خَابَ
مَن
دَسَّاهَا
|
91-10 |
|
كَذَّبَتْ
ثَمُودُ
بِطَغْوَاهَآ
|
91-11 |
|
إِذِ
انبَعَثَ
أَشْقَاهَا
|
91-12 |
|
فَقَالَ
لَهُمْ
رَسُولُ
اللَّهِ
نَاقَةَ
اللَّهِ
وَسُقْيَاهَا
|
91-13 |
|
فَكَذَّبُوهُ
فَعَقَرُوهَا
فَدَمْدَمَ
عَلَيْهِمْ
رَبُّهُم
بِذَنبِهِمْ
فَسَوَّاهَا
|
91-14 |
|
وَلَا
يَخَافُ
عُقْبَاهَا
|
91-15 |